زورخانه، محلی برای پروراندن تن و ترفیع اندیشه و فضایل اخلاقی

در جامعه سنتی ایران، زورخانه جایگاهی مقدس برای پروراندن تن و اندام و بالا بردن اندیشه و فضایل اخلاقی است. به تحقیق دانشگاه ورزش آلمان در شهر کلن، این ورزش قدیمی ترین ورزش بدن سازی در دنیا می‌باشد.

• 17شوال روزی است که حضرت علی (ع) با عمروبن عبدود، پهلوان معروف عرب، مبارزه کردند و با شکست او پرچم کفر را واژگون ساختند. به همین دلیل این روز را به عنوان روز فرهنگ پهلوانی و ورزش زورخانه‌ای نامیده‌اند.
• دوران  صفویه دوران رشد و شکوفایی ورزش، مخصوصا  ورزش باستانی بوده است. زورخانه همراه با اوج گرفتن مذهب تشیع در آن دوران به بلندترین مرتبه خود دست یافت و ورزش زورخانه‌ای ترقی و پیشرفت بسیاری کرد.
• مسابقه‌های کشتی تا سال ۱۳۱۸ به آیین کشتی پهلوانی برگزار می‌شد اما در زمان رضاشاه و با تغییر فرهنگ ورزشی، باشگاه‌ها شکل گرفتند و اصول جدید ورزشی حاکم شد.

• ساختمان زورخانه چنان مقدس و محترم است که ورزشکاران بدون وضو وارد آن نمی‌شوند و اولین اقدام آنان پس از ورود، خاک بوسی آنجاست.
• درب زورخانه، کوتاه است و علت آن تعظیم و تکریم به مکان مقدس و خودشکنی و از بین بردن تکبر است.
• مقام و القاب ورزشکاران در زورخانه عبارتند از: پیشکسوت، میان‌دار، پهلوان، نوخواسته و نوچه.
• بزرگانی چون جهان‌پهلوان تختی و شهید ابراهیم هادی پرورش‌یافته‌ی فرهنگ غنی همین زورخانه‌ها هستند.

منبع: سایت کارناوال

کرسی ایرانی

کرسی از ابزار بسیار قدیمی و زیبای ایرانیان برای گرم کردن منازل است. ازجمله مزایای کرسی، گرمای لذت‌بخش آن و دور هم جمع شدن اعضای خانواده در کنار آن است. اما از آنجا که غالباً ابتکارات ایرانیان بدون فلسفه و پشتوانه علمی نیست، کرسی و عملکرد آن نیز پشتوانه طب سنتی را دارد. آقای دکتر حسین خیراندیش دراین‌باره می‌گوید:

• استفاده از کرسی در بهبود کارکرد بدن و درمان بیماری‌های ناشی از سردی و رطوبت بدن موثر است.
• گرم نگاه داشتن کف پاها و دست‌ها توسط کرسی، باعث عملکرد بهتر دستگاه گوارشی می‌شود.
• گرمای حاصل از کرسی به نقاط دوردست بدن (کلیه‌ها، پشت و دست و پاها) می‌رسد و آنها را از آسیب سرما در امان می‌دارد.
• با گرم کردن خانه توسط بخاری هوای تمام خانه را گرم می‌کنیم. در این حالت، صفرا در هوا معلق شده و به داخل بدن نمی‌رود، بنابراین ریه ما گرم نمی‌شود و وقتی در معرض سرما قرار بگیریم، زودتر سرما می‌خوریم.

نوروز در کلام امام صادق (ع)

مُعلی بن خُنیس میگوید: در نوروز بود که به محضر امام صادق (ع) رسیدم.

ایشان فرمودند: می‌دانی امروز چه روزیست؟

عرض کردم: فدایتان شوم، امروز روزی است که عَجم (ایرانیان) آن را بزرگ می‌دارند و به یکدیگر هدیه میدهند.

امام صادق (ع) فرمودند:

نوروز روزیست که خداوند از بندگان پیمان گرفت که او را عبادت کنند و بر او شریکی قرار ندهند؛

و کشتی نوح (ع) بر کوه جُودی استقرار یافت؛

و در آن رسول خدا (ص)، امیرالمؤمنین (ع) را بر شانه هایش گذاشت تا بُتهای قریش را از بالای بیت الحرام بشکند و همینطور است درباره ابراهیم (ع)؛

روزی است که پیامبر (ص) به مردم فرمودند که دوباره با امیرالمؤمنین (ع) بیعت کنند (بیعت دوم)؛

روزی بود که امیرالمؤمنین (ع) بر خوارج نهروان ظَفر یافتند؛

روزی که قائم ما ظهور خواهد کرد؛

و در چنین روزی قائم ما بر دشمنان ظفر می‌یابد.

هیچ روزِ نوروزی نیست، مگر اینکه ما در آن در پی فَرَج هستیم برای اینکه آن روز از ایّام ما و ایّام شیعیان ماست؛ که عجم (ایرانیان) آن را حفظ کرده؛ درحالی که شما (اعراب) آن را ضایع کردید.

منبع: مستدرک ‏الوسائل، ج6، ص353