امام خمینی در سال 1312 عازم سفر حج شدند و در بین راه نامه عاشقانه‌ای برای همسرشان نوشتند که تصویر دیگری از این حکیم فرزانه را مقابل چشم مخاطب قرار داده و بعد دیگری از شخصیت ایشان را به نمایش می‌گذارد.
بخشی از متن نامه:
تصدقت شوم؛ الهی قربانت بروم، در این مدت که مبتلای به جدایی از آن نور چشم عزیز و قوّت قلبم گردیدم متذکر شما هستم و صورت زیبایت در آئینه قلبم منقوش است. عزیزم امیدوارم خداوند شما را بسلامت و خوش در پناه خودش حفظ کند. [حالِ] من با هر شدتی باشد میگذرد ولی بحمدالله تا کنون هرچه پیش آمد خوش بوده و الآن در شهر زیبای بیروت هستم؛ حقیقتاً جای شما خالی است فقط برای تماشای شهر و دریا خیلی منظره خوش دارد. صد حیف که محبوب عزیزم همراه نیست که این منظره عالی به دل بچسبد... خیلی سفر خوبی است جای شما خیلی خیلی خالیست.
ایام عمر و عزت مستدام. تصدقت، قربانت؛ روح الله.