«پادیاو» یا «پادیاب» به حیاط دور بسته‌ای گفته می‌شود که حوض یا جوی آب در میان داشته باشد. پادیاو، در فارسی کهن و میانه محل طهارت و نیز جایگاهی برای شستشو است.
در جای‌جای معماری ایرانی توجه به روح و فطرت انسانی را می‌توان یافت که اغلب دارای پشتوانه قوی علمی است. قرار گرفتن پادیاو هم در بنا، موجب طهارت روح و روان و نرمی اخلاق می‌شد که ریشه در طب سنتی ایرانی دارد که می‌گوید نگاه به آب سودا را کم می‌نماید.
پادیاو قبل از ورود اسلام به ایران، در ایران وجود داشته و بعد از اسلام، آنقدر بین مسلمانان محبوبیت پیدا کرد که نمونه‌های مختلف آن هنوز در کشورهای اسپانیا و مراکش و... که جزو کشورهای اسلامی محسوب می‌شدند قابل مشاهده است.
۰ نظر
۱۵ مرداد ۹۹ ، ۲۰:۱۵